Het proces van leren
Voordat je een column of een goed verhaal kunt schrijven, zal je immers eerst stapsgewijs moeten leren om letters te schrijven, woorden te vormen en vervolgens teksten. Dan komt er nog je woordenschat bij, de opbouw van een tekst en de inhoudelijke kennis die ten grondslag ligt aan wat je schrijft. Het proces om dat onder de knie te krijgen, heet leren. Het PROCES, de stappen. Waarbij de leerling het tempo bepaalt. Dat mijn nichtje nog geen columns kan schrijven zal niemand verbazen. Te vaak echter, lijken we ons te weinig bewust van wat we van een ander vragen.

Stapjes naar en voor rust
Laatst stond ik versteld over een nieuwbakken hondeneigenaar met een pittig prikkelgevoelig pupje. Deze eigenaar had weinig ervaring met honden, maar besefte heel goed dat zijn hondje stapsgewijs moest leren in de groep honden op het cursusveld te staan. Doel van de baas was een hond die rustig kon zitten of staan op het veld, in alle drukte en rumoer. Zelf had de eigenaar ontdekt dat meteen in de groep staan een onbereikbaar pupje opleverde dat onophoudelijk blafte en aan de lijn trok. Zelf had de eigenaar bedacht dat een paar meter verder op beginnen een bereikbaar pupje gaf. Een pupje dat (daar wel) rustig kon zitten. Zo schoof de eigenaar al oefenend naar de groep toe. Deze hondenbaas toonde een enorme hoeveelheid inzicht, waar hij trots op mocht zijn. Maar de trainer die voor de groep stond, liep naar hem toe, zei ‘Je pup moet leren in de groep te staan’. Plaatste de pup in één keer midden in de groep en het blafconcert begon weer. De pup leerde zo zeker in de groep staan, maar niet op de wijze die de eigenaar wilde.

Te vaak hoor ik ‘hij moet het toch leren’ als excuus voor ‘gewoon doen’, zonder nadenken over een stapsgewijs leerproces.
Zo ook bij de vader die zijn zoon oppakte, naast mijn hond zette en diens hand op haar vacht probeerde te duwen omdat zijn zoon moest leren niet bang te zijn voor honden. Ik floot mijn hond snel weg, maar het was te laat. Zoon in paniek. Vader boos (teleurgesteld?). Dezelfde zoon had een half uur eerder met mij en mijn hond in kleine (maar snelle!) stappen getraind. Eerst op twee meter afstand van de hond deze aansturen met mij achter hem als steun voor hem en als autocue voor de hond. Daarna in stappen met hem dichterbij de hond. Tot hij met haar samen een parcours volgend door kon. Zij aan zij, met een grote glimlach op zijn gezicht. Binnen tien minuten had hij alle vertrouwen in de hond en zichzelf gekregen. Niet door het ‘gewoon te doen’, maar door ‘het gewoon te leren’, maar dan echt…leren.

Velen van ons moeten het toch echt leren. De betekenis van leren: het verwerven van nieuwe of het aanpassen van bestaande kennis, waarden, vaardigheden en/of gedrag. Hij moet het toch leren. Ja maar wát en hóe, daar zit ‘m de kneep.