In de zomer bloeit het gras met zogenaamde grasaren. Deze grasaren kunnen afbreken in stukjes en bij dieren veel ellende veroorzaken. Een grasaar heeft een scherp puntje en een soort weerhaakjes en wordt ook wel kruiper genoemd. Een grasaar kan in de vacht van de hond blijven hangen en door de huid heen dringen. Dit gebeurt meestal tussen de tenen. Ook kunnen grasaren in de oren kruipen of in ogen terecht komen.Het zijn net boortjes, ze gaan door en door tot dat ze er als het kan aan de andere kant weer uitkomen, in het geval van b.v. een poot. Het lichaam beschouwt ze als lichaamsvreemd materiaal en gaat hierop reageren met een ontsteking.

Grasaar tussen de tenen
Als een hond een grasaar tussen de tenen heeft, zal hij vaak kreupel gaan lopen. Dit komt omdat de punt van de grasaar al in de huid is gedrongen. De grasaar zal vervolgens de neiging hebben om dieper onder de huid te kruipen. De hond zal op de plek veelvuldig likken of krabben en vaak is daar een gaatje in de huid zichtbaar. Ook kan het zijn dat er al een verdikking is ontstaan. Meestal ontstaat er een fistel om het ontstekingsvocht af te voeren. Helaas is niet altijd duidelijk of de grasaar nog aanwezig is of er door het likken van de hond toch weer uit is gekomen.

Als men er vroeg genoeg bij is kan men de grasaar goed verwijderen met behulp van een pincet. Let er goed op dat er niet al teveel weerhaakjes in de huid zitten. Pak de grasaar zo dicht mogelijk bij de huid en trek voorzichtig maar resoluut de grasaar uit de huid. Mocht dit niet lukken of de hond laat dit niet toe, dan kan men het beste bij ons een afspraak maken. De dierenarts zal een incisie maken in de huid en de aar verwijderen. De behandeling kan lastig zijn, omdat het grasaartje een behoorlijke afstand kan afleggen onder de huid en dus op een onbekende plaats kan gaan zitten.

De wond zal na afloop goed gedesinfecteerd moeten worden, omdat die al heel snel ontstoken raakt.

Grasaar in het oor
Als een hond een grasaar in het oor krijgt, is dit zeer pijnlijk. Hij zal gaan schudden met zijn kop en onrustig worden. Vaak mag je het oor nauwelijks aanraken. De grasaar zal weer de neiging hebben om steeds dieper de gehoorgang in te kruipen.

De dierenarts kan via een otoscoop een smal tangetje in de gehoorgang brengen, waarmee de grasaar verwijderd kan worden. Soms, als de grasaar nog niet te diep zit en het dier niet te pijnlijk reageert, kan dit zonder verdoving. In andere gevallen is het nodig eerst een lichte algehele verdoving te geven.

Indien de grasaar reeds door het trommelvlies in het middenoor terechtgekomen is, is het soms mogelijk via de uitwendige gehoorgang het aartje alsnog te pakken. Indien dit niet lukt, zal er geopereerd moeten worden.

Nabehandeling is vooral afhankelijk van de beschadigingen. Als het trommelvlies nog intact is, kan het oor met een oorzalf behandeld worden. Bij perforatie van het trommelvlies is antibiotica noodzakelijk.