Nuance. Het is helaas niet het toverwoord van onze huidige tijd. Goed luisteren en kijken naar anderen. Op basis van feiten discussie voeren. Het lijkt het te verliezen van emotie en het berichtenbombardement dat we dagelijks ondergaan. Van opstaan tot naar bed gaan. Berichten die vaker ongefundeerd dan onderbouwd de wereld in worden geslingerd.

CORRECTIE CONSERVATIEF

Dat zien we terug. Op heel veel vlakken. Ook op het vlak van opvoeding van de hond. Een kamp of twee is dan snel ontstaan. En met twee kampen heb je al gauw oorlog. Over en weer worden lelijke slagen toegebracht: 1.De koekjes-maffia is soft en verantwoordelijk voor de dood van vele honden met ongewenst gedrag. 2. De slipketting-terroristen zijn harteloos en verantwoordelijk voor dagelijks lijden van veel honden.

Nuance. Theorieën met fundament. Tijd om wat metselspecie de wereld in te gieten. In de mensenwereld namelijk, is veel onderzocht en geschreven over het opvoeden van kinderen. De kampen in opvoedstijlland hebben zich hier door de jaren heen als volgt georganiseerd:

1. Conservatieven: kind opvoeden, zodat het waardevol onderdeel wordt van de maatschappij. Conservatieven hebben als doel hun kind zo te vormen dat het goed past in de samenleving. Succesvol meedraaien maakt gelukkig, is hun devies. Vrijheid van het kind is ondergeschikt. Ondergeschikt aan het belang het kind normen en waarden bij te brengen die in lijn zijn met die van de ouders. Ouders hebben de verantwoordelijkheid hun macht uit te oefenen om het gedrag van het kind te reguleren.
2. Liberalen: kind opvoeden, betekent het vrijheid geven zodat het zich kan ontwikkelen. Liberalen hebben als doel het kind in vrijheid de wereld te laten ervaren en ontdekken. Milde opvoedstijlen zijn bij hen kenmerkender dan strikte. Wanneer je onvoorwaardelijke liefde geeft en zelfstandigheid ondersteunt, motiveer je kinderen voldoende zich aan regels te houden. Dat is hun devies.

Herkennen we hier dezelfde stromingen als in honden‘opvoed’land? Volgens mij wel. En als we dat doen, dan wordt het interessant. Decennialang is er namelijk onderzoek gedaan naar optimale opvoedstijlen. Dit onderzoek suggereert dat zowel de conservatieve autoritaire opvoedstijl als de liberale permissieve opvoedstijl tot uitkomsten voor het kind leiden die suboptimaal zijn. Het zal toch niet…dat de waarheid ergens in het midden ligt?

Is het geen tijd om de kampen op te doeken? Om van zwart, wit en moddergooien een stap te doen naar een gouden middenweg. Die van de ‘gezaghebbend’ opvoeden, waarbij vrijheid en controle in balans zijn. De hond, zijn behoeften centraal stellend én tegelijkertijd sturend. Op een heldere en duidelijke wijze, zonder indringende dwang, maar met overtuigingskracht Waarbij ‘de andere kant van de lijn’ duidelijk een lijn trekt als het gaat om het aangeven en handhaven van grenzen. Respectvol, consistent grenzen stellen: ja. Dominerend, hiërarchisch, autocratisch, inbreuk makend op de eigenheid van het dier: nee. Vanuit emotie? Wellicht. Maar vooral omdat onderzoeksgegevens van decennia aangeven dat bij kinderen gezaghebbend opvoeden het beste is voor welzijn én meedraaien in de samenleving.

De behoeften van de ander centraal stellen én sturing geven. Het is niet het één of het ander. Het zijn twee aparte dimensies, die in balans horen te zijn. Responsief en respectvol grenzen stellend opvoeden. Waarom zou het bij honden niet werken?